Ewa Parma - przesieckie wiersze Ewa Parma - nierozerwalnie związana od 25 lat z Przesieką i Podgórzynem. Wszystkie najważniejsze Sylwestry i wakacje jej życia zdarzyły się właśnie tam. Najlepszym dowodem na to są mężczyźni jej życia: importowany z Podgórzyna na Śląsk mąż oraz syn - w połowie (górnej) Górnoślązak, w połowie (dolnej) Dolnoślązak. W jej domu można ujrzeć na ścianach wyłącznie krajobrazy ze Śnieżką, wodospadem i mostkami na Podgórnej. W wierszomanię wpadla około roku 1987; wydała tomik "Tylko dla modliszek"; publikowała wiersze, prozę,eseje i przekłady poezji amerykańskiej m.in.w "Literaturze", "Poezji", "Śląsku", "Czasie Kultury".Jej wiersze w przekładzie amerykańskiej poetki, Lindy Nemec Foster ukazały się w kilku pismach literackich w USA (http://www.wooster.edu/artfuldodge/poetsastranslators/foster.htm ). Prowadzi też "drugie życie" w powieściach Marty Fox (www.martafox.republika.pl ) jako Ewka-Marchewka i w wierszach Lindy Nemec Foster (www.lindanamecfoster.com ) jako gospodyni domowa z miasta K. w dalekiej Polsce. Oddałaby rok życia za widok z okna na Śnieżkę, ale niestety nie potrafi oddychać niczym innym, jak tylko katowickim smogiem. Więcej o galerii obrazów, które były inspiracją części wierszy... TUTAJ... Krajobraz przed przebudzeniem (autor obrazu:Piotr Karpiński) W tym pejzażu góry są tłem dla nieba którym pędzą granatowe chmury - wiatr śpieszy się by przeczyścić niebo przed nocą i zdążyć na Śnieżkę: dziś piękne czarownice serwują czeskie piwo a około północy zjawi się sam Mefisto - ów wieśniak w dziurawej czapce co dla niepoznaki zamieszkał na skraju wsi a wieczorami chodzi "Pod Skałkę" na kufel piwa Halny nadciąga od Gór Izerskich - ludzie zatrzaskują drzwi, uszczelniają okna, a okoliczne wiedźmy oliwią już miotły - to chyba dziś się pojawi krzepki Liczyrzepa?.... Na razie pejzaż jeszcze śpi tylko góry wydają gniewny, krwiożerczy pomruk... Róża z ulicy Kamiennej (autor obrazu: Teresa Janota) Ogród jest pełen zapachów i pszczół - róże ogromne jak główki kapusty przekwitają zmęczone upałem i własnym nadmiarem który wyraźnie cierpi na jakiś brak Może gdyby zajrzeć w okna zielonego domku na ulicy Kamiennej udałoby się zobaczyć małą planetę pewnego Księcia stworzoną z lustrzanej antymaterii gdzie cały ogród składa się tylko z jednej róży - tej, w której głąb ciemniejącym krokiem odchodził Dante, Mały Książę uczył się tęsknoty i sztuki oswajania, zaś Mistyk na zawsze skojarzył ją z krzyżem To właśnie tam co rano filozof - ogrodnik podlewa różę twojego życia i cierpliwie oczekuje twojego nadejścia Krajobraz z wodospadem (autor obrazu:Mieczysław Konopka) A więc to pan chciał zatrzymać wodospad w biegu? Próbowali już tego niektórzy - widział pan może ten krzyż spadający razem z człowiekiem śmiercionośną lawiną w samo serce dżungli? Indianie Guarani najlepiej wiedzieli jak oswoić wodospad - nie grą na oboju czy pędzlem lecz ofiarą z człowieka który ośmielił się go poskramiać Praczki (autor obrazu: Jan Górski) Zanurzone po grube łydki w potoku kamienne panny wypinają pośladki - zajęte robotą,której nie ma końca, nie bacząc na chłód wody, kamieniste dno ani ukradkiem zbliżającego się Wielkiego Boga Mężczyzn - one do końca świata będą prać mężowski koszule i gacie, spłukiwać z nich brudy świata, osad wieków oraz ślady porannego kaca Zamalowana góra (autor obrazu:Jerzy Jerych) Na małym skrawku płótna zapłonęła góra wielka jak diament - ogromny kryształ szlifowany metodą Monsieur Cezanne'a poraził światłem senny pejzaż a potem - jakby sam siebie się przeraził zgasł i pokrył przykładną koszarową zielenią, monotonią corocznych rytuałów na polach i uśpił czujność materii jakby to ona była jedynym wykładnikiem Prawdy a te przebłyski na płótnie - tylko niedbałymi muśnięciami pędzla Ikar karkonoski (autor obrazu:Mirosław Gliński) "...Paula!Strzelają do mnie! Słyszysz, Paula? Zaczyna być paskudnie.A mimo wszystko nie mogę nadziwić się tej niebieskości wieczoru." (Saint Exupery, Poczta na Południe) U Starych Mistrzów zawsze tonął w kącie obrazu odtrącony przez bogów i ludzi kawałek nogi lub skrzydła, jedna z tysięcy kropek tonąca pod ciężarem własnych rojeń - tutaj rośnie tęczowo mydlaną bańką i jak ogromna ważka unosi się nad górami w landrynowej poświacie i rzuca swój cień na wszystko, na zawsze, na moment przed snem Kubek Kiedy Bóg nie wie co zrobić ze sobą schodzi po karkonoskich ostańcach do przepastnego ogrodu wśród buków i świerków, zasiada w kąciku przy pniu, na którym zawsze stoi dla Niego kubek z wodą źródlano-deszczową pije i płacze na przemian jak marynarz w tawernie klnie na cały świat i wygraża niebu a gdy odchodzi - o niebo lżejszy - kubek jest pełen Jego łez Stoi tam ilekroć przechodzę ścieżką na Brzozowe Wzgórze gdzie mięta poziomki muchomory i roje motyli nad głową sielsko zapełniają mi przestrzeń w której kiedyś było miejsce na duszę i własne pejzaże Wstrzymuję wtedy oddech z nadzieją że wreszcie tam Go przyłapię i nie puszczę aż mi pobłogosławi i za każdym razem dostrzegam z ulgą tylko ten sam stary kubek Sadyba,Bukowy Gaj 1992 Hieronimowi S. i Gwidonowi Ł., moim starszym (niewiele) kolegom Zazdroszczę starym ludziom siwych włosów i spokoju z jakim kręcą miód i piją orzechówkę wspominając dawne czasy nad Niemnem Pewni, że nie wezwą ich więcej do wojska ani po jednej, ani po drugiej stronie, nie muszą już zabiegać o sławę, pieniądze ani żadną kobietę, choć przyjemnie czasami popatrzeć... Wszystko jest czasem przeszłym, fotografią do oglądania w coraz bardziej wyblakłych kolorach Słońce dla nich wzejdzie jutro nad górami, a jeśli nie - czeka ich liczne towarzystwo sąsiadów, wnuków i znajomych w drodze na wiejski cmentarz za boiskiem - żadnego więcej strzykania w stawach ani duszności, tylko ciepła, umykająca pamięć, w której zastygną jak góralskie świątki i rysy dzieci, w których będą mieszkać przez następne trzy pokolenia Podgórzyn,19.05.1995. "Różana" To jasne że ani mężczyźni ani wódka ani nawet poezja nie wystarczą do życia Zobacz jaka noc jakie gwiazdy i księżyc że w mordę lać a Gypsy Kings tak zawodzą że nic tylko wyjść na balkon i zatańczyć flamenco z gwiazdą w zębach Powróżyć,pani,powróżyć?.. Będzie cię wielu kochało choć małe pieniądze zdobędziesz - uważaj na blondynów,szatynów, brunetów i szpakowatych Zbyt wiele przyjaciółek nieszczęście ci przyniesie,ale znajdziesz dom wśród sosen o stu wieżyczkach i porośniętych mchem schodkach prowadzących ku kamiennej bramie - tam w bluszczu pod białym księżycem śpi twoje szczęście,a w wysokich pokojach wieczorem podłoga trzeszczy pod dotknięciem księżycowej smugi i kocich łap, i ktoś kocha cię jak Irlandię, jak Avalon, jak Różaną ..a teraz daj grosik za wróżbę lub postaw irlandzkie piwo (niech księżyc spada - do kufla!) W okolicach Irlandii "Jedyne godne życie to życie w samotności: być we własnej skórze, kreować własny świat." ( Meryl Streep w filmie "Obfitość") Witajcie w mojej wieży: Mr.Yeats, Mr.Jeffers; jesteśmy niedaleko Irlandii lub gdzieś na skalistym wybrzeżu Pacyfiku Tuż za miedzą mieszka pan Bidwell w Owczym Dworze - nie widziałam go od jakiegoś czasu, pewnie znów pisze lub czyta a może też buduje swoją wieżę chory na ludzi i ich odrażająco ciepły oddech Z pełnym szacunkiem schodzimy sobie ze ścieżek (Uwaga - nie ma przejścia Droga ściśle prywatna) czasem tylko mignie czyjś cień na polanie Czarnej Wiewiórki za Sadybą albo świeżo rozłupane kryształy zwabią oko w Bukowym Gaju na dowód że ktoś znaczy te miejsca: muskający sobą wzgórza bogowie z wierszy Kawafisa lub przypadkowy zbieracz grzybów Zza Śnieżnych Kotłów dobiega szum Morza Irlandzkiego, słyszy pan, panie Yeats? Wystarczy wspiąć się na wieżę Ewy Braun w pensjonacie "Różana" by gołym okiem dojrzeć znajome torfowiska, stawy i zieleń pełną elfów i czterolistnych koniczyn - dalej kraina głazów i jastrzębi (to wieża pana Jeffersa, opuśćmy lornetki) A oto moja wieża ma schody do nieba przez Śnieżkę i tysiąc mostków po drodze na górskich potokach, zaś jeden z głazów pulsuje moim oddechem i pokrywa się kroplami z każdą moją ekstazą i rozpaczą i wiem, że przetrwam dopóki on jest ukryty głęboko przede mną samą Podgórzyn,11.09.1994.